Gretna Green
heeft zo zijn eigen verhaal Het is een van de meest populaire trouwlocaties ter wereld. Er worden ruim 5000 huwelijken per jaar gesloten, wat gelijk staat aan 1 op de 6 in Schotland gesloten huwelijken. Tot en met de jaren '60 uit de vorige eeuw was het bekend als trouwlocatie voor jongeren die zonder toestemming wilden trouwen.
Een nieuwe dag is aangebroken. Vandaag rijden we vanuit Dunkeld via Gretna Green naar ons hotel in Coventry.
Je ziet afwisselend druk verkeer aan de overzijde, onze zijde was gelukkig rustig. En verder genieten van de mooie luchten en het groen met hier en daar een schaap of koe.
We komen aan in Gretna Green in Dumfries en Galloway. Dit kleine Schotse dorp is synoniem geworden voor romantiek en weggelopen liefhebbers. En dan hoort het verhaal er natuurlijk bij
History of Gretna Green
In 1754 werd in Engeland een nieuwe wet, de Marriage Act van Lord Hardwicke, van kracht. Deze wet vereiste dat jongeren ouder waren dan 21 jaar als ze wilden trouwen zonder toestemming van hun ouders of voogd. Het huwelijk moest een openbare ceremonie zijn in de parochie van het paar, met een functionaris van de kerk als voorzitter. De nieuwe wet werd rigoureus gehandhaafd en stond op een straf van 14 jaar transport voor elke geestelijke die werd aangetroffen die deze had overtreden.
De Schotten veranderden de wet echter niet en gingen door met hun eeuwenoude huwelijksgebruiken. De wet in Schotland stond iedereen ouder dan 15 jaar toe om te trouwen, op voorwaarde dat ze niet nauw met elkaar verwant waren en geen relatie hadden met iemand anders. Dit huwelijkscontract kon worden gesloten waar het paar maar wilde, privé of in het openbaar, in aanwezigheid van anderen of helemaal niemand. De 'onregelmatige huwelijksceremonie' zou kort en eenvoudig zijn, zoiets als:
"Ben je huwbaar? Ja
Ben je vrij om te trouwen? Ja
Je bent nu getrouwd.”
Een huwelijk in de Schotse traditie kan overal op Schotse bodem plaatsvinden. Omdat het zo dicht bij de Engelse grens stond, was Gretna populair bij Engelse koppels die wilden trouwen, maar toen in de jaren 1770 een tolweg door het dorp werd aangelegd, waardoor het vanuit het zuiden van de grens nog toegankelijker werd, werd het al snel bekend als de bestemming voor weglopende koppels.
Verboden romantiek en op hol geslagen huwelijken werden populair in de fictie van die tijd, bijvoorbeeld in de roman 'Pride and Prejudice' van Jane Austen.
Engelse koppels gaven er meestal de voorkeur aan om enkele Engelse huwelijkstradities te behouden en zochten dus iemand met autoriteit om toezicht te houden op de ceremonie. De meest senior en gerespecteerde ambachtsman of ambachtsman op het platteland was de dorpssmid, en zo werd de smid's Forge in Gretna Green een favoriete plek voor bruiloften.
De traditie van de smid die het huwelijk bezegelde door zijn aambeeld te slaan, leidde ertoe dat de Gretna-smeden bekend werden als 'aambeeldpriesters'. Inderdaad, de smid en zijn aambeeld zijn nu symbolen van Gretna Green-bruiloften. Gretna Green's beroemde Blacksmiths Shop, de Old Smithy waar geliefden sinds 1754 komen trouwen, is nog steeds in het dorp en nog steeds een trouwlocatie.
Er zijn nu verschillende andere trouwlocaties in Gretna Green en huwelijksceremonies worden nog steeds uitgevoerd boven het aambeeld van een smid. Gretna Green blijft een van de meest populaire plaatsen voor bruiloften en duizenden koppels van over de hele wereld komen elk jaar naar dit Schotse dorp om te trouwen.
Het terrein is natuurlijk doorspekt van romantiek dat snap je wel. Maar wel mooi die vogels in de vlucht.
we zien ook 1 van de nationale emblemen van Scotland de distel die ander is de eenhoorn.
Nog even binnen in de shop snuffelen altijd leuk. Ja het krantje hoort erbij!
En dan gaan we weer op weg het was een leuke onderbreking.
Op weg naar Coventry, dus nee we gaan niet naar Ammandale helaas haha. Sorry het zijn weer even snelwegen er is geen andere mogelijkheid aldus Floris die deze wegen haat. Je ziet we verlaten Schotland en rijden Engeland binnen. Dan zien we borden boven de weg en al gauw zijn we bij een Tol-punt aan gekomen daar door heen kunnen we weer flink gas geven zodat we nog bij daglicht in het mooie Coventry aankomen.
Coventry
Zie daar we komen op bekend terrein. De arena de kroeg de torenspitsen, het busstation en dan jawel we stoppen voor het hotel van de heenweg met uitzicht op The Whittle Arch. je weet wel de boog. Dit behoeft verder geen toelichting. Hotel is gewoon goed!
Leuk nu kunnen we nog even bij daglicht door het dorp. Gauw op pad. Eerst op zoek naar de lady.
Godiva te paard
Ja hoor nu vinden we haar wel! Lachen de vorige keer stonden we er vlakbij maar ja het was toen donker.
Het verhaal
vertelt hoe Lady Godiva boos was op Leofric omdat ze de ontwikkeling van Coventry verlamde met belastingen. Ze smeekte haar man volhardend, die uiteindelijk zei dat hij de belastingen zou verlagen als ze naakt op een paard door de stad zou rijden. Hij had nooit gedacht dat ze de uitdaging zou aannemen.
De klok
Is 1 van de meest opvallende kenmerken van Broadgate staat aan de zuidkant van het plein. Onder de wijzerplaat bevindt zich een mechanische functie met kermisachtige kenmerken. Op het uur dat de bel gaat, gaan de deuren open en van de rechterdeur komt een figuur van Lady Godiva die op een wit paard. Ze reist een korte afstand en gaat door de andere deur uit het zicht. Terwijl dit gebeurt, is er boven een ander raam dat ook opengaat en het hoofd van Peeping Tom eruit knalt. Hij kijkt snel en bedekt dan zijn ogen als er wordt gezegd dat hij blind is, en trekt snel zijn hoofd weer naar binnen. Alle deuren gaan weer dicht. Geloof me voor je er erg in hebt is het alweer voorbij stonden we dan 10 minuten in de regen te wachten op HET grote moment haha.
Broadgate House and the Bridge was het eerste naoorlogse gebouw dat de gemeenteraad voltooide. De stadsarchitect, Donald Gibson, speelde een grote rol bij de bouw van dit gebouw en hij wilde dat kunstwerken in alle delen ervan werden opgenomen.
St Michael's Cathedral Ruins
De vernietiging en wedergeboorte van de kathedraal van Coventry
Op de avond van 14 november 1940 richtten meer dan 500 bommenwerpers van de Luftwaffe (de Duitse luchtmacht) zich op Coventry in de sterk geïndustrialiseerde West Midlands.
Er waren een aantal eerdere kleinere invallen op de stad geweest tijdens de Slag om Groot-Brittannië (juli tot oktober 1940), toen de Duitsers tevergeefs hadden geprobeerd de vliegvelden, fabrieken en infrastructuur van Groot-Brittannië te verwoesten als voorbode van een mogelijke invasie. Een 1ste golf van zeer explosieve bommen verlamde de gas-, water- en elektriciteitsvoorziening van Coventry; latere golven lieten een combinatie van explosieve en brandbommen vallen, die snel intense branden ontstoken.
In de 12 uur van de invallen werden 568 mensen gedood en meer dan 4.000 huizen verwoest. Ongeveer ⅓ van de fabrieken in de stad werd beschadigd of vernietigd, inclusief die van munitie en vliegtuigen. Het grootste deel van het middeleeuwse stadscentrum werd in puin achtergelaten. De kathedraal van Coventry, daterend uit de 14e eeuw, leed onder een vuurstorm en liet een virtuele schaal achter met alleen de toren en zijn torenspits nog overeind. Deze top werd uit het puin gered en diende als monument voor het bezoek van George VI, de huidige vader van de koningin. De inscriptie luidt: 'Koning George VI stond hier op 16 november 1940 bekijken.
De beslissing om de kathedraal te herbouwen werd de ochtend na de vernietiging genomen - niet als een daad van verzet, maar als een symbool van verzoening en geloof in een toekomstige wereld vrij van conflicten.
Pas in 1951 werd een wedstrijd gestart om een ontwerp voor een nieuwe kathedraal te vinden het was 1 van de belangrijkste architectonische opdrachten van de naoorlogse periode.
Een radicaal plan ingediend door het jonge architectenbureau Basil Spence and Partners werd gekozen uit 219 inzendingen. Het was opvallend vanwege de visie om de verwoeste schaal van de oude kathedraal te behouden als een integraal onderdeel van het algehele moderne ontwerp.
Deze ruïnes worden bewaard als gedenkteken en zijn heilige grond. Ze bieden een contemplatieve tuinruimte, evenals de achtergrond voor openluchtevenementen.
In de dagen na de bombardementen werden 2 verkoolde dakbalken die in de vorm van een kruis waren gevallen, ontdekt door de stenen metselaar van de kathedraal. Ze werden aan elkaar geslagen en geplaatst waar het verwoeste altaar stond. Een replica verving het origineel in 1964.
Een bijzonder stukje aarde met een verdrietig verleden. Ik kwam dit verhaal tegen op het net en vond het wel de moeite waard om hier op te nemen. Helaas konden wij het terrein niet op het was net als op de heenweg gesloten.
De nieuwe kathedraal
De veranda van de kathedraal verenigt de ruïnes van de oude kathedraal met de moderne architectuur van de nieuwe.
Jacob Epstein's monumentale brons rechts van de veranda toont de aartsengel St. Michael die de duivel Lucifer verslaat.
Binnenaanzicht
met het stijgende schip met zijn moderne echo's van gotisch gewelf en Graham Sutherland's uitgestrekte wandtapijt, met een verrezen Christus, hangend achter het gehamerde altaar. De 3 overgebleven middeleeuwse dakspijkers werden ook gevormd tot een kruis, het Kruis van Spijkers
Vanaf het begin gaf de architect Basil Spence enkele van de beste kunstenaars uit die periode de opdracht om opvallende ontwerpen en gedurfde decoratieve details voor het interieur te creëren. Spence werd later in 1960 geridderd voor zijn werk aan de kathedraal.
De stijgende doopkapel
Met zijn 195 glas-in-loodramen en onopgesmukt lettertype ontworpen door Basil Spence - een enorm stuk rots vervoerd vanuit het Heilige Land. De kunstenaar John Piper kreeg de opdracht om de ramen van de doopkapel te ontwerpen. Hij werkte samen met de meester van het glas in lood Patrick Reyntiens, die de gloeiende abstracte panelen met de hand schilderde. De lichtgloed in het midden vertegenwoordigt het licht van de schepping.
Het tapijt van Graham Sutherland was een van de grootste ter wereld met een hoogte van bijna 80 voet. Het werd in Frankrijk in 1 stuk geweven gedurende 2 jaar op een enorm 500 jaar oud weefgetouw.
Het 70 voet hoge glazen West Screen
Is ontworpen door Ove Arup, zorgt voor een visuele verbinding tussen de oude en nieuwe kathedralen. Het glas is gegraveerd met 66 gestileerde engelen en heiligen door de kunstenaar John Hutton. Het model van de kunstenaar en later de vrouw van Hutton, Marigold Dodson, gedrapeerd in een zijden sprei, poseerde voor de figuren.
Hutton creëerde de gravures met behulp van een handgemaakt gereedschap dat was bevestigd met verschillende slijpsten en aangedreven door een oude wasmachinemotor. Het kostte hem 10 jaar om het project te voltooien.
We hebben hier genoten zo vreselijk mooi en dan kom ik er nu achter dat dit dus de nieuwe kathedraal is nu snap ik ook waarom het kruis precies daar staat waar je op loopt en dan naar rechts en links dan wel oud en nieuw kunt gaan.
De dramatisch moderne kathedraal, die destijds publieke controverse veroorzaakte, werd haaks op de ruïnes van het oude gebouwd en deelde dezelfde verenigende rode zandstenen buitenkant.
De 1ste steen werd gelegd door de koningin op 23 maart 1956 en het duurde 6 jaar om de kathedraal te voltooien: het werd in haar aanwezigheid ingewijd op 25 mei 1962. De openingsceremonie was de eerste uitvoering van Benjamin Britten's 'War Requiem', speciaal voor de gelegenheid gecomponeerd.
We hebben binnen ook nog een stukje van de dienst meegemaakt heel indrukwekkend.
Zie voor foto's van beide kathedralen ook nog even op de pagina van Coventry de 1ste nacht
Dan lopen we nog even door het plaatsje achter de kerk hebben de eekhoorntjes het prima naar t zin in het grasveld naast de grafsteen voor de onbekende slachtoffers.
Chapel of Unity
Het principe van een kapel van eenheid die de Church of England en de Vrije Kerken samenbond voor christelijke dienst in Coventry is ontstaan uit het lijden van de oorlog en het oecumenische enthousiasme van de kerkleiders. Juridisch - en bijna fysiek - een apart gebouw van gedeeld eigendom, de hoge, dunne glas-in-loodramen van de Chapel of Unity zijn hier te zien ingebed aan het einde van elk van de uitstralende vinnen.
Holy Trinity Church
Ook vandaag net te laat dus genieten van de buitenkant
Coventry Cross Monument
Het kruis is gebaseerd op een kopie uit 1976 van het 16e-eeuwse monument en verbindt de geschiedenis van koning Henry VI met Coventry toen het in de middeleeuwen als belangrijke marktstad diende. Het kruis is herbouwd met verschillende nieuwe functies, waaronder glas-in-loodramen die de geschiedenis van het middeleeuwse kruis in Coventry vertellen.
Wat vind je van de familie die ervoor staat ik vond t wel wat hebben haha.
Terug naar ons hotel morgen weer een reisdag met een met een luxe excursie tussendoor.
