Bij deze wil ik nog even wat achtergrond over dit hotel vermelden is wel leuk.
De familie Ruzzenenti
Sinds 1976 is de familie Ruzzenenti eigenaar en beheert het Albergo Restaurant "La Bussola" Een huiselijke en een rustige sfeer zullen onze gasten hun hele verblijf vergezellen.
Het gezin bestaat uit: Gianni, de vader Chef, Maria, de moeder die het gezin verzorgt en uit passie eet en de kinderen Alessandro, Irene en Arialina.
De afkomst van het gezin, door moeder Emilia en vader uit Piemonte, heeft de keuken en het menu met traditionele gerechten uit deze 2 regio's beïnvloed.
Irene en Alessandro zijn in de sporen van mama en papa gestapt en zijn gaan studeren bij het E-horesinstituut Maggia di Stresa om het door de ouders gestarte werk met passie voort te zetten.
Alessandro is de directeur en verantwoordelijke Alessandro is de directeur en verantwoordelijke voor de evenementen en Irene zijn rechterhand.
Wij hadden niets te klagen ontbijt en diner waren goed verzorgd en de Aperol smaakte prima. Personeel was vriendelijk en hadden wij een waterkoker op de kamer en anderen een koffieapparaat na vragen hadden wij de volgende dag ook een koffieapparaat.
En zoals gezegd sliepen we aan het treinstation. Alles gaat hier digitaal de trein rijdt bijna geruisloos als je in het station staat echter boven op de kamer, was hij goed te horen maar 23:00 uur was het stil.
Het is nog vroeg hoor net 07:00 uur geweest, de koffers worden zoals je ziet weer door de mannen naar de bus gebracht.
Ons laatste ontbijt hier en dan gaan we op weg Er hangen veel lage wolken wel mooi om te zien. De lucht moet nog een beetje openbreken maar komt wel hoor. Bij de brandweer zijn ze aan het trainen.
We rijden op een gegeven moment door Het stadje Luino dat in het noordwesten van de provincie Varese aan de oostoever van het Lago Maggiore ligt. Hier mondt de Tresa in het meer. Het water van deze rivier is afkomstig uit het Lago di Lugano en het nabije bergland
Het volgende plaatsje heet Maccagno con Pino e Veddasca een gemeente in het noordwesten van de Italiaanse regio Lombardije, in het noorden van de provincie Varese. Dit ligt eveneens aan het Lago Maggiore maar tegen de Zwitserse grens. Het is wel genieten hoor.
We moesten files ontwijken dus reden we deze mooie route. Nu langs de linkeroever van het Lago Maggiore dit strekt zich 10 km langs de oever vanaf het begin van het meer tot aan de Italiaanse grens uit. Er wordt hier nog volop bijgebouwd en ook de aanlegsteigers worden stevig uitgebreid dit alles voor het toerisme uiteraard.
En dan zomaar ineens.... weg is het meer, we zitten weer midden tussen de bergen met de vele waterstroompje en een enkele echte waterval.
Die valleien zijn ook schitterend om te zien
En weet je waar we nu uitkomen?
We kunnen het bijna uittekenen. Yep het plaatsje Airolo de rustplek voor je de Gothharttunnel in of de pas overgaat. Dit keer hebben we een chauffeur die heel graag over de pas wil net als wij. Hij had al gezegd komt goed we gaan ervoor. Maar helaas dit is overmacht we zijn een week te vroeg hij is nog niet open. We moeten dus weer door de tunnel het is niet anders. Er wordt nog steeds volop gebouwd zoals je ziet.
Eenmaal uit de tunnel, is het groen en lijkt het als is daar iets niet helemaal pluis langs de weg. Wij rijden op veilige afstand verder. We rijden langs de oever van het Vierwoudstedenmeer. Weer even een waauwmomentje.
Je ziet het wordt steeds meer stedelijk. Bij Saint Louis ons ook al bekend, gaan we de grens weer over. En dan duurt het niet lang meer voor we in Mulhouse aankomen.
Mulhouse
ligt op de grens van de Elzas en Zwitserland, de 2 zijrivieren van de Rijn, de Doller en de Ill stromen door de stad. Het staat bekend om zijn autovrije stadscentrum, gekleurde gevels en het bijzonder rijke industriële erfgoed. Je vindt hier een balans tussen het industriële verleden en de moderne tijd.
Wegens de textielindustrie werd Mulhouse wel het Manchester van Frankrijk genoemd. Mulhouse is de museumhoofdstad van Frankrijk. Over elk onderwerp is er wel een museum te vinden. De meeste musea gaan over het industriële verleden van de stad: auto’s, treinen, textiel en behang.
Het roze Renaissance stadhuis
toont externe trompe l'oeil schilderingen die hervormde religieuze deugden en wapenschilden van Zwitserse bondgenoten weergeven. Na een brand in 1551 leidde de Bazelse steenhouwer Michel Lynthumer de reconstructie van het gebouw, dat in 1552 werd voltooid. De Grote Raadszaal behoudt architectonische elementen uit die tijd, waaronder gebeeldhouwde zuilen en glas-in-loodramen, die de stedelijke Renaissance-architectuur vertegenwoordigen. Het gebouw huisvest het Historisch Museum van Mulhouse, dat tentoonstellingen over de lokale geschiedenis presenteert en bezoekers verwelkomt tijdens reguliere openingstijden. De Klapperstein, een zwaar stenen strafwerktuig, blijft aan het gebouw bevestigd als herinnering aan middeleeuwse openbare vernederingspraktijken.
De kamer is niet groot maar dat hoeft ook niet we hebben geen koffers meegenomen dus dat scheelt heel wat ruimte. En dat schilderij geeft de suggestie dat we naar buiten kunnen kijken.
Na ons overnachtings tasje op de kamer te hebben gezet gaan we eerst even lekker het dorp in.
De eerste kerk was dicht en bleef dicht. Ja eigenlijk ook niet vreemd natuurlijk want we kwamen rond de klok van 15:30 uur aan. Ach we gaan gewoon lekker door die oude straatjes banjeren zien wel of er iets open is.
We zien ook een sculptuur van een man die voor het stadhuisgebouw zit in het centrum knap stukje werk. Wat het betekent? vul maar in het is kunst dus een ieder mag zijn eigen invulling eraan geven toch?
De kathedraal van Mulhouse.
De kathedraal van Mulhouse in Frankrijk, is een grote en belangrijke gotische kerk. Helaas was ook deze gesloten vandaag
Dan maar weer lekker genieten van alle gevels die we hier zien. Leuk he zo'n oude brievenbus ja ze worden hier toch echt nog gebruikt. Die duif had denk ik dorst haha
De legende van de dochter van de molenaar
Volgens de legende ontstond Mulhouse toen het leger van Attila de Hun de regio verwoestte in 451 na Christus. Een jonge gewonde krijger probeerde de gevechten te ontvluchten en vond zijn toevlucht in de buurt van een molenhuis. De dochter van de molenaar zag hem en zorgde voor hem. Later trouwde de krijger met haar en werden ze vergezeld door andere zwervende soldaten die met andere meisjes uit de regio trouwden. Ze richtten hun huizen op rond het molenhuis en richtten 'Mulhouse' op. Deze legende verklaart waarom het wapen van de stad een watermolenwiel heeft.
'Le temps des fleurs',
textielontwerp van Marie-Jo Gebel met een belichting van een editie die de liefde van de mooie dagen zingt.
De wielen van Mulhouse zijn gerealiseerd door de technische diensten van de stad in het kader van 800 jaar wallen.
Decors ontworpen en gemaakt door Marie-Jo Gebel, winkel Label Histoire, 9 rue Henriette Mulhouse, met de Directie Natuur en Groene Ruimten van de Stad Mulhouse, en Enzo, winkel Bloemen en Natuur door
Hier ga ik verder niets aan toe voegen schitterend.
Je ziet een enorme verscheidenheid van gevels En het lijkt als zie we daan nog een kerk in de verte.
Het Steinbach Park,
Een groene hoek in het hart van Mulhouse, de ideale plek om te wandelen, uitrusten, picknicken of stoom af te blazen. Het park werd eind 19e eeuw opgericht op het terrein van het landgoed van de voormalige familie Steinbach, nu het Musee des Beaux-Arts, en biedt een groene oase te midden van het stedelijke landschap. Je vindt er uitgestrekte gazons, een speeltuin voor kinderen en een verscheidenheid aan boomsoorten, waaronder een opmerkelijke ginkgoboom. Het park is het hele jaar door geopend en biedt een vredige omgeving voor ontspanning, picknicks en ontspannen wandelingen.
Église Saint-Étienne, Neogotische kerk
De Reformatie bracht aanzienlijke veranderingen aan Église Saint-Étienne. In 1523 omarmde Mulhouse het protestantisme en de kerk werd een gereformeerd gebedshuis. De katholieken werden verdreven en in 1707 kreeg de kerk een barokke koepel. Echter, het oorspronkelijke gebouw werd gesloopt in 1858, wat plaats maakte voor een nieuw tijdperk.
De kerk heeft een rechthoekige plattegrond met een dominante klokkentoren achter het hoofdgebouw die 97 meter hoog is. Deze, bevat de grootste verzameling klokken van alle protestantse kerken in Frankrijk met 5 klokken gegoten in Zürich in 1867.
De huidige kerk, ontworpen door architect Jean-Baptiste Schacre, verving dus een oude parochiekerk uit de 12e eeuw en werd voltooid in 1866. Het gebouw herbergt uitzonderlijke voorwerpen waaronder grote glas-in-loodramen uit 1320-1350 en barokke koorbanken uit 1637. De tempel dient protestantse en katholieke gemeenschappen door reguliere diensten en onderhoudt een actief programma van religieuze vieringen.
Ontstaan in 1860. Architectuurstijl: Gothic Revival. Toegankelijkheid: Beperkte toegang voor rolstoelen
De neogotische stijl van het gebouw weerspiegelt het economische succes van de industriëlen van Mulhouse. De kerk bestaat uit een lang kerkschip, aan 3 kanten omgeven door een omloop, en een kerktoren met een aantal rijkelijk versierde torenspitsen. De schitterende 14e eeuwse glas-in-loodramen zijn afkomstig uit de voormalige kerk SaintEtienne.
Dit imposante meesterwerk is ook een baken van geschiedenis, kunst en architectonische pracht. De grootsheid van de kerk wordt verder benadrukt door de ingewikkelde stenen gravures, hoge bogen en majestueuze glas-in-loodramen.
Genieten van de serene rust er was buiten ons 2 helemaal niemand binnen heel bijzonder.
Een klokkast gered van de vergetelheid maart 2019
De kerk Saint-Etienne in Réguisheim heeft zojuist haar oude klokkenkast teruggevonden.
Al tientallen jaren was een klokkenkast vergeten op de zolder van de kerk Saint-Etienne in Réguisheim. Ze had stof gekregen, en niemand wist meer dat ze al jaren de uren, minuten en seconden heeft verkruimd.
Soms is het heel lang spitten op het net maar dan toch gevonden wat ik eigenlijk al wel vermoedde maar niet dat deze op zolder was beland tot 2019 haha.
De schitterende 14e eeuwse glas-in-loodramen zijn afkomstig uit de voormalige kerk SaintEtienne.
Het Walcker-orgel, geïnstalleerd in 1866 en uitgebreid in 1953, is een prachtig instrument met in totaal 70 registers. Daarnaast vult het kleinere koororgel, vervaardigd door de Guerrier-werkplaats in 1978, het rijke muzikale erfgoed van de kerk aan.
En dit soort taferelen ontbreken natuurlijk ook hier niet bij de kerk. Het was echt de moeite waard!
We lopen weer richting centrum even wat edel vocht uiteraard in zo'n oud bruin cafeetje gezellig hoor.
Dan terug naar ons B&B. Benieuwd wat we te eten krijgen. Moet zeggen dat viel ons niet tegen We zaten wel in een soort van cafetaria langetafels en banken dus was niet makkelijk als je er even tussenuit wilde maar geen klagen. En op de kamer daar was ie weer dir waarschuwing voor de rokers hadden hem al een tijdje niet meer gezien vandaar hij nu opviel. Nu bedtijd!
En dan nu de laatste km's naar huis. Rond de klok van 08:00 uur na een goed ontbijt, vertrekken we. Kijk bij de kapper zitten ze al op de stoep hopelijk zijn ze de eersten of is het stiekem toch iets anders haha. Einstein maakt zich daar niet druk over kijkt sereen voor zich uit mooie kop. Dan zien we duidelijk wat in en uitgang voor de metro is of geeft het de lijn aan geen idee wij hebben hier niet meer mee te maken. De laatste meters door Mulhouse en dan rijden we weer op de grote wegen. Het beregenen is nog niet begonnen maar de apparatuur staat al wel klaar. Bovenop de berg staat een mooi kasteel en beneden is het mooi groen/geel.
Ja nu komen we niet veel meer tegen natuurlijk af en toe de benen even strekken en dan ja we hebben nog geen afscheid genomen van Peter. Dit is wel een goed moment Iemand uit de groep was de hele weg al bezig met houtskool en papier En zie boven het eindresultaat Goed gedaan! Hij was er ook heel blij mee en haar toespraak was ook erg leuk. Dan rijden we weer verder en even later gaan we de grens over en zijn in Duitsland. Joch zie daar ook wegwerkzaamheden.
Dan zie ik ineens iets wat we nog niet eerder gezien hebben onderweg. Na gewoon genieten van het landschap zie ik ineens veel beweging in het veld. Ja je ziet het goed ze zijn bezig een stuk grond te voorzien van zonnepanelen Toch weer iets nieuws haha.
En dan zijn dit echt de laatste km's.
In Zeeland aangekomen het afscheidsdiner gezellig met de groep.
En dan vliegt een ieder weer uit zijn eigen richting op Wij dus naar Utrecht.
We kijken terug op een mooie reis.
