Meran
Dit is van oorsprong een echt kuuroord. Vanaf 1870 kwam keizerin Elisabeth uit Oostenrijk geregeld naar Merano om te kuren. Deze stad stond vroeger bekend als plek om naar de spa te gaan en daar zie je nog steeds veel van terug. Tel daar de berglucht, de vele fijne terrasjes en authentieke panden bij op en Merano is een fijne bestemming voor een stedentrip. Door het milde klimaat in de stad, kun je er het hele jaar door goed verblijven. Of je nou op doorreis bent naar het zuidelijke deel van Italië of in het noorden blijft; Merano mag zeker op je bucketlist.
Passirium (Passer)
De rivier die al sinds mensenheugenis door Merano stroomt. Deze rivier was tot de hoge middeleeuwen
- een vloek (catastrofale overstromingen) en
- een zegen (vers en schoon water uit het Passirio)
Tegenwoordig wordt het beschouwd als de groene long van Meran. De Passirio heeft de stad Merano altijd vergezeld. Wat begint bij de Passo del Rombo als een kleine bron, verandert in een respectabele rivier door tal van zijrivieren van de Val Passiria, de Sarentijnse Alpen en de Tessa Groep. De hele loop van de rivier de Passirio door Meran is een recreatiegebied. Ook wel de Merano-wandeling genoemd.
In 1419 vond de laatste grote overstroming van de stad door de rivier de Passer plaats, waarvan de grote kieren voor de Heilige Geestkerk vandaag de dag nog steeds getuigen. Absoluut een must om te zien langs de rivier: de terrassen van de Passirio ter hoogte van de thermen van Merano, die directe toegang tot het water bieden, en de Gola della Gilf, waar de Passirio door een smal korset (buis) van granieten gesteenten naar Meran duikt. Bijzonder indrukwekkend is de goed bewaarde 'Ponte Romano', de 17e-eeuwse stenen brug, die hoog over de rivier loopt en de oude stad met Maia Alta met zich verbindt. De Passer is met een lengte van 42,6 kilometer een van de grootste zijrivieren van de Adige, waarin zij in Meran uitmondt. De rivier stroomt door het Passeiertal. Belangrijke zijrivieren van de Passeier zelf zijn de Pfelderer Bach, de Waltenbach en de Kalbenbach.
Vandaag gaan we dus op weg naar Meran.
We rijden alweer snel langs het riviertje de Ahr (ook wel Aurino in het Italiaans) vlakbij ons hotel. Dan zien we daar weer wijnranken ja dat gaat wel groeien hoor.
Verder reden we langs een autowasserette Het is zelfbediening en weer veel groen en een soort van waterkrachtcentrale.
En dan weer langs soort van ruïne zie onder
De Rio di Pusteria
ligt op de grens van het Eisacktal en het Pustertal. De ringmuur en de torens van de hermitage, die in de 15e eeuw werd gebouwd, zijn grotendeels bewaard gebleven en een rondleiding door het complex biedt spannende inzichten in het verleden. Iets verder naar het westen stond al in de 13e eeuw een hermitage, maar daarvan zijn slechts kleine overblijfselen bewaard gebleven.
Meinhard II en zijn broer Albert I verdeelden de erfenis van hun vader in 1271. De grens tussen het graafschap Tirol en het graafschap Gorizia, waartoe het Pustertal behoorde, liep toen in het gebied van de Talenge, die de westelijke ingang van het Pustertalvormt. Op dit strategisch belangrijke punt liet Meinhard II, die het graafschap Tirol verder uitbreidde en beschouwd wordt als de stichter van de provincie Tirol, een barrièremuur en twee torens bouwen. Deze kluis diende als douanepost en beveiligde de grens.
De nieuwe Klause
Tussen Rio di Pusteria en Vandoies, ongeveer 600 meter ten oosten van de oude grensvesting, liet hertog Sigmund de Rijke in de 15e eeuw een nieuwe hermitage bouwen - van de dalbodem van de Rienz tot aan de berghelling. De Rio di Pusteria was een versterkte dam en douanepost. De muren bestaan uit bijna naadloos gelegd asfalt met veel schietgaten.
Vroeger liep de weg, begrensd door padmuren, door het midden van de 2 poorttorens en verdeelde zo het complex. De vierkante poorttoren van Vintler heeft muren van ongeveer 1,50 m dik, de muren van de rechthoekige poorttoren van Rio di Pusteriazijn niet zo dik, omdat de aanvallen meestal uit de andere richting kwamen. Van de 2 ronde torens die de hoeken aan de bergkant van het complex beveiligden, is er slechts 1 bewaard gebleven.
We zijn er diverse keren langs gereden en telkens vonden we het toch wel heel apart vandaar ik heb zitten spitten op t net of ik iets kon vinden.
En zo rijden we Meran binnen. Al vrij snel blijkt dat er iets te vieren is dus je snapt daar moeten we meer van weten. Uit de bus vandaan maar direct even daar heen lopen natuurlijk. Onder de beschrijving
Herdenkingsceremonie
30. April 1945: Soldaten van de Wehrmacht schieten op de ongewapende burgers in de Freiheitsstraße - ter hoogte van de kruising met de huidige 30. April-Straße - die de opmars van de 'Resistenza' vieren. 8 Mensen komen daarbij om het leven. Er zijn nog veel meer gewond geraakt. Om de herinnering aan de slachtoffers van deze zinloze uitbarsting van geweld levend te houden en tegelijkertijd de waarden van vrijheid, democratie en gelijke rechten te vieren, vond vanmorgen op de Theaterplatz de traditionele herdenking met kranslegging plaats.
Deze wordt jaarlijks gehouden voor de slachtoffers van het bloedbad op het Theaterplatz om 11 uur ter nagedachtenis van de burgerslachtoffers. In aanwezigheid van de regeringscommissaris voor de provincie Bolzano, de burgemeester van Meran en de vertegenwoordigers van tal van civiele en militaire autoriteiten. De ceremonie werd ook bijgewoond door studenten van het Gandhi-instituut. Ze lazen een aantal teksten over het onderwerp voor.
Walpurgisnacht
Wordt ook op 30 april wordt gevierd, een feest dat in Zuid-Tirol geassocieerd wordt met een lentefeest in de natuur. Op sommige plaatsen worden rituelen gehouden rondom het feest van de vruchtbaarheid, vaak op prehistorische krachtplaatsen.
Dit feest dat wordt gevierd in de nacht van 30 april op 1 mei, is verbonden met folklore en heidense tradities. Het wordt geassocieerd met heksen en andere bovennatuurlijke wezens, en er wordt vaak een vreugdevuur aangestoken. In Meran wordt de Walpurgisnacht geassocieerd met een lentefeest in de natuur, waarbij rituelen op prehistorische krachtplaatsen plaatsvinden.
Wat we hier vooral zien zijn bloemen en dan met name klaprozen in alle kleuren en maten. Echt een heel vrolijk gezicht.
Voor het stadhuis, staat de fontein van het manneke met de vis staat dit is 1 van de 70 fonteinen in de omtrek van Meran. Dit heeft natuurlijk te maken met de rivier die door de stad stroomt.
Stadhuis
In de hoofdingang bevinden zich 2 stenen plaques. 1 met de wapenschilden van Meran en zijn districten. De andere plaquette werd geïnstalleerd door de regering van Benito Mussolini, die hun versie van WOI gaf met een citaat van generaal Armando Diaz, wat algemene belediging veroorzaakte voor de inheemse Duitstalige bevolking, die tijdens de oorlog voor Oostenrijk vocht. Na WOII en het einde van het fascistische regime werden de plaquette en de inscriptie intact gelaten, maar er werd door de burgerautoriteiten een nieuwe plaquette onder aangebracht die een goed verslag geeft en wijst op de oorsprong van de oude plaquette binnen de historische context. De plaquette dient vandaag als een gedenkteken, als een waarschuwing voor toekomstige generaties.
We zien ook een paar mooie gevels.
Dwalen door het centrum van Merano
In de binnenstad van Merano vind je verschillende leuke pleintjes en mooie gebouwen. Zo is op Piazza Duomo de Duomo di San Nicolò te zien en vind je niet ver daarvandaan het Castello Principesco, een deel van een oud kasteel in de stad. Kijk je ogen uit bij het Kurhaus, shop lokale producten bij Pur Südtirol Merano en ga er meteen ook even zitten voor een hapje en drankje. Een leuke wandeling langs het water maak je over de Winterpromenade. Deze begint bij de Ponte Romano en gaat over in de Sissi-weg. Aan de overkant van het water vind je juist de Zomerpromenade. Ook een leuke wandeling om te maken. In het centrum van Merano zijn ook verschillende musea te vinden, waaronder het museum over vrouwen.
Dit heet keuzestress we gaan gewoon eerst even iets drinken en dan zien wat we gaan doen alles kan niet in die paar uurtjes.
We maken de keuze eerst naar de Dom en dan weer lekker aan de wandel en uiteraard even genieten aan de promenade.
Parrocchia dellea cittá di San Nicola
Is de rooms-katholieke parochiekerk in het historische centrum van Merano. Dit laat-gotische gebouw, dat in 1980 een geliefd symbool van de stad werd, straalt een historische en rustige sfeer uit, gelegen in de buurt van de rustige Santa Barbara-kapel. Gelegen aan de levendige Pfarrplatz, is het niet alleen een plaats van aanbidding, maar ook een getuigenis van de rijke geschiedenis en architectonische pracht van de stad. De kerk, die wordt gezien als een symbool van Meran en staat sinds 1980 onder monumentale bescherming het trekt bezoekers van over de hele wereld om de schoonheid en het historische belang ervan te beleven.
De geschiedenis
De oorsprong van de kerk gaat terug tot de 13e eeuw, een periode waarin Meran evolueerde van een middeleeuwse marktnederzetting naar een een sommente stad. De 1ste vermening van een kerk in dit gebied dateert uit 1266, gewijd aan de onlangs heilig verklaarde Sint-Nicolò en de pas heilig verklaarde Sint-Martelaar-Pieter. Aanvankelijk maakte de kerk deel uit van de oudste parochie van Tirol en vanwege de diocesane grens aan de rivier de Passirio behoorde het tot 1816 tot het bisdom Kour.
Met de groei van Merano werd de behoefte aan een grotere kerk duidelijk. De bouw werd een langdurig proces, er werd begonnen in de 2e helft van de 14e eeuw. De volledig afgeronde kerk werd op 10 november 1465 ingewijd. De toren, die in de 14e eeuw voor het eerst met het koor werd gebouwd, zag de voltooiing van zijn 3e verdieping met gotische ramen tegen de inwijding van de kerk. De klok werd toegevoegd in 1545 en de steen volgde in 1618.
In 1657 werd Merano een onafhankelijke parochie en verhief Sint-Nicolaas tot de status van parochiekerk.
De kerk onderging verdere restauraties in 1957 en een volledige verbouwing van 1993 tot 2000.
De volledige beschrijving vind je in de bijgevoegde link best interessant om te lezen. Maar net iets te veel om dit hier helemaal uit te werken
https://www.mycityhunt.it/citta/merano-it-11183/poi/chiesa-di-san-nicolo-32957
De Sint-Barbarakapel
diende als kerk van het kerkhof. Hier troffen we oook nog een paar oudjes aan in hun kast. De kapel bevindt zich aan de achterkant van de belangrijkste kathedraal en het is gewoon geweldig. Het is een kleine kapel met een achthoekige plattegrond, een plafond met fresco's en een prachtig altaarstuk in houten reliëf. Er zijn ook enkele opmerkelijke fresco's, zowel binnen als buiten de kapel.
En dan slenteren we heerlijk door de oude straatjes, door poortjes, en klimmen trappen. In de verte zien we de Kruidtoren, ook wel de Pulverturm genoemd. De oude Romeinse toren van 28 m hoog werd gebouwd op een rots en gebruikt als bewaarplaats voor buskruit en uitkijkplatform.
O zie daar een sigarettenautomaat. Even kijken nou hier is de prijs nog wel leuk mocht je roken en de keuze is ook ruim. Makkelijk betalen met je betaalpas. Vooruit ik zet er maar een foto van artisjiokken naast voor de balans haha.
We lopen door de 400 meter lange Merano Portici, dé bekendste straat van de stad. Achter deze historische gevels vind je nog enkele sfeervolle boetiekjes, waar je onder andere handgemaakte producten en souvenirs kan kopen
Piazza della Rena
is een centraal en historisch belangrijk plein in Merano. De naam, "Rena", betekent "zand" in het Italiaans, wat wijst op zijn oorsprong als een zanderig rivieroevergebied in de buurt van de Passirio-rivier. Leuk he die schoorstenen tegen die helblauwe lucht.
We steken de Passer-rivier over via de Postbrücke, een brug die in 1909 werd gebouwd. Deze brug is prachtig versierd met mozaïeken en kleurrijke bloemendecoraties en enkele decoratieve smeedijzeren elementen verwerkt in de balustrade. Vanaf de brug heb je een schitterend uitzicht op het omliggende berglandschap en op gebouwen in art nouveaustijl langs de rivier, zoals het Kurhaus en de Wandelhalle. Het was ook gnieten van al die bloemen op de promenade in het zonnetje. We besloten dan ook hier even neer te strijken voor onze lunch die erg lekker was. En dan gaan we even langs het Kurhaus.
Het Kurhaus
Het Kurhaus is een van de symbolen van Merano.
De lagere westelijke vleugel, gebouwd in de stijl van het histerisme en geopend in 1874, was het eerste kuuroord van Meran.
Onder zijn dak was alles verenigd wat de gast wenste: het kuur- en badhuis, de sociale ruimtes, zalen voor evenementen en dansfestivals en het restaurant. De centrale Spiegelzaal staat tegenwoordig bekend als de Kleine Kursaal of het Pavillon des Fleurs.
Toen Meran het modekuuroord voor de hoge adel werd, ontwierp Friedrich Ohmann, architect in Praag en Wenen, een prachtig plan voor het nieuwe kuuroord. ⅓ van het project - de rotonde en de concertzaal - werd op 31 december afgerond. Geopend in december 1914. De WOI was al uitgebroken, een verdere bouw was niet meer denkbaar.
De Grote Kursaal is een Jugendstil-gebouw. Om de zaal licht en lichtheid te geven, zag Ohmann af van zwaar metselwerk en koos hij voor ijzerbetonconstructie, wat destijds voor opschudding zorgde bij de vakwereld.
De feestzaal is ontworpen als concertzaal en biedt met zijn prachtige akoestiek een bijzonder genot tijdens de muziekevenementen op hoog niveau.
Toen Merano bekend werd als een trendy warmwaterbron, werd het vaak bezocht door de crème van de internationale aristocratie, Friedrich Ohmann, ook Christian Morgenstern (1871-1914) een Duitse dichter, bekend om zijn groteske en filosofische gedichten, met name "Die Galgenlieder". Zat vaak op het terras van het Kurhaus bij de klanken van de kuurmuziek en schreef gedichten. Jarenlang was Merano zijn favoriete verblijfplaats, hier trouwde hij met Margareta
Gosebruch van Liechtenstein.
De hele waterlijn van de Gilf-groot tot de Theaterbrug wordt aan beide zijden begrenst door Promenades, prachtig verzorgde wandelpaden, met een grote verscheidenheid aan planten en verschillende bomen. Er komt weer een eind aan ons bezoek aan Meran we gaan weer terug naar ons hotel De weg is ons niet onbekend meer na een paar dagen rijden. Morgen gaan we dan ook de andere kant op Zo gezegd naar het einde van de baan. Gaan we zien waar die auto's vandaan komen die langs ons hotel rijden maar straks eerst even lekker eten.
