Cittiglio
is een klein dorp gelegen in de provincie Varese, in de regio Lombardije, Noord-Italië. Deze regio is gekend om zijn natuurlijke schoonheid en biedt een serene omgeving voor diegenen die de drukte van het stadsleven willen ontvluchten. het is vooral bekend als de geboorteplaats van de beroemde wielrenner Alfredo Binda. Het dorp heeft een klein museum gewijd aan zijn prestaties, wat interessant kan zijn voor wielerfans. Je kunt genieten van wandel- en fietspaden die door het schilderachtige landschap van de Pre-Alpen slingeren.
Voor het ontbijt de koffers buiten de deur zetten en dan naar de kamer om de laatste spulletjes te pakken Nog 1 x op ons grandioze balkon genieten vsn het uitzicht. We weten niet wat ons te wachten staat straks. Zie daar de mannen (ober Peter en een paar mannen uit de groep zijn bezig om de koffers in de bus te zetten wat een service he? Nog een laatste blik op op het hotel en dan vertrekken we. Aan de rand van het dorp is een speelpark. Dan rijden we weer door de schittterende natuur een dorpje een kasteel een. fbriek maar zie daar boven op de berg tocch weer een kasteel.
We zijn inmiddels alweer even onderweg dus even koffiepauze.
Schitterend nog even door de bergen. En dan weer een stukje UNESCO gebied mooi hoor en dan komen we in de buurt van..... jawel een tolweg. Enne het was er een beetje druk zoals je ziet ja hoor file. Het was gisteren 1 mei (dag van de arbeid en in veel landen ook hier is dat een vrije dag) en dat viel op vrijdag dus de meeste mensen hadden dus een lang weekend en het weer was goed dus trekt een ieder er op uit. We rijden in Peschiera over de De Mincio, een Italiaanse rivier, die voor het grootste deel door de regio Lombardije stroomt. De Mincio verzorgt de afwatering van het Gardameer en ontspringt bij Peschiera en mondt bij Mantua uit in de Po. Schitterend wat een wijds zicht.
En dan ja hoor het bordje Sirmione daar gaan we stoppen voor de break.
Sirmione
is gelegen op een schiereiland aan de zuidkant van het Gardameer. Het is het drukst bezochte dorpje aan het Gardameer. Hierdoor is het centrum van het dorp vrij beperkt bereikbaar. Met de auto kun je tot vlak voor de entree van het centrum komen. Dagelijks trekken dan duizenden toeristen naar Sirmione. Er zijn in totaal 3 parkeerplaatsen rond het dorp die allen behoorlijk prijzig zijn en meestal zeker in de zomermaanden, staan er lange files om hier te komen. Helaas draait het tegenwoordig in het gehele dorp om het toerisme, het is dus eigenlijk een dorpje zonder karakter geworden.
O je dacht dat we er al waren nou mooi niet want hier wordt het pas echt druk!! We kruipen werkelijk vooruit langs de boulevard. Maar dan eindelijk komen we aan op de parkeerplaats. Je ziet het is niet goedkoop. Kom straks alsjeblieft weer op tijd terug vraagt Peter want we moeten echt op tijd weer van de parkeerplaats af. Dan lopen we richting het centrum eerst even genieten aan het water wat een serene rust is hier.
Het Scaligero-kasteel
is het symbool van Sirmione en verwelkomt bezoekers bij de ingang van het historische stadscentrum met zijn torens en de geometrie van zwaluwstaartgevels en muren. Bij het betreden van het kasteel is het eerste wat je opvalt de binnenplaats, gevolgd door de loopbruggen en de haven waar boten werden beschut. Sluit uw bezoek af door de hoge toren van het kasteel te beklimmen en te genieten van een spectaculair uitzicht op het meer.
Geschiedenis
Het kasteel is een vesting gebouwd na het midden van de 14e eeuw op de wateren van het meer door de Veronese Della Scala-familie, van wie het zijn naam "Rocca Scaligera" ontleent.
Cansignorio en Antonio II Della Scala, aan wiens periode het wordt toegeschreven, wilden dat het zou worden gebruikt als een verdedigingspost voor het hele grondgebied van Verona en zijn omgeving, waarover de familie Della Scala regeerde tussen 1259 en 1387.
Later verloor het zijn belang ten gunste van het fort Peschiera en werd het gebruikt als depot en kazerne totdat het in 1919 werd gerestaureerd en zijn huidige uiterlijk aannam.
De legende van de geest
Het kasteel van Sirmione is gehuld in een fantasierijke legende: volgens een oude lokale traditie was het in het verleden de thuisbasis van het jonge aristocratische echtpaar Ebengardo en zijn geliefde vrouw Arice.
Op een stormachtige nacht vroeg de ridder Elaberto del Feltrino asiel en werd onmiddellijk geboeid door Arice's schoonheid. Vastbesloten om haar koste wat kost te hebben, ging Elaberto op zoek naar haar en viel haar aan, maar Arice vocht met al haar macht en Elaberto vermoordde haar. Op dat moment arriveerde Ebengardo en trok bij het zien van zijn dode vrouw zijn wapen en wrok haar. Sindsdien wordt gezegd dat de geest van Ebengardo door de kamers van het kasteel dwaalt op zoek naar Arice.
Castello de Simione
Is er de indrukwekkende entree van het dorp je moet door de poort. Dit kasteel is overigens (tegen betaling)te bezoeken. Als je dan de trappen opklimt heb je een grandioos zicht op het Gardameer, daar hadden wij geen tijd voor. Dit zal geweldig mooi zijn bij avond. Maar wij hadden ook iets bijzonders in de gracht zoals je ziet geweldig hoe de futen daar actief waren.
De ligging op het schiereiland zorgt ervoor dat er een aantal mooie facetten zijn ontstaan binnen Sirmione
Aan de westelijke oevers van het centrum zie je meerdere terrassen die op palen boven het water zweven en het naar onze mening mooiste plein van Sirmione: Piazza Giosuè Garducci. Hier gaan wij even heerlijk ronddwalen en een broodje eten.
Het Monument voor Gaius Valerius Catullus
werd in 1935 in opdracht van Luigi Trojani, podestà van Sirmione, in opdracht van de artistieke gieterij Clodoveo Barzaghi in Milaan, met de hulp van de beeldhouwer Pompilio Villarubbia Norri.
En ja het gras wordt ook onderhouden zoals je ziet doe je dit op je gemak gewoon languit in het gras gaan sitten en dan onkruid verwijderen of wordt er nu iets geplukt het is in ieder geval een leuk gezicht. haha De straat wordt ook goed schoongehouden
Kijk hier maar goed! De rij voor de boot groeit aardig aan en loopt door op het plein En dan zien we de boot loskomen van de kade Wel ze zitten als haringen in een ton lekker zo'n boottochtje blij dat we er niet voor gekozen hadden om mee te varen.
Sant'Anna della Rocca
De kleine kerk gebouwd in het midden van 1300, stond aanvankelijk in dienst van de kleine gemeenschap die zich rond het kasteel had ontwikkeld en heet Santa Maria del Ponte. In de 15e eeuw werd het versierd met het kruisgewelf, vervolgens versierd met fresco's van votief karakter, in de 1500 en in de 17e eeuw werd de voorste met een vatgewelf bedekte ruimte toegevoegd. Het bevat een kostbare beeltenis van de Madonna met Kind, geschilderd op steen en met het schild van de Scaligeri.
Het Monument voor de gevallenen van de zee
werd in 1971 gebouwd op een project van de architect Maurizio Betta van Desenzano. Het werk bestaat uit 2 grote bekkens met een anker in het midden. Tijdens de inhuldigingsceremonie werd zeewater uit de 4 maritieme republieken in de fontein gegoten: Amalfi, Pisa, Genua en Venetië. De ceremonie werd afgesloten met het plaatsen van een krans uit die tijd op de bodem van het meer, ter nagedachtenis aan alle gevallen matrozen.
En zo komt een einde aan ons kort verblijf op het schiereiland tot een eind We genieten nog even van het mooie blauwe water en de rust voor we weer naar de drukke parkeerplaats lopen.
Aan de noordkant van het schiereiland ligt echter dé bezienswaardigheid van Sirmione: de grotten van Catallus.
De route langs de oostelijke kant van Sirmione, voert je langs de 16e-eeuwse kerk Santa Maria Maggior, zwavelbronnen en strandjes. De zwavelbronnen zijn de reden dat Sirmione al eeuwen geleden furore maakte als kuuroord.Maar als je 1,5 uur hebt moet je een keuze maken natuurlijk. Wie weet kom ik er ooit nog eens dan de andere richting op.
We gaan weer een poging doen om uit Sirmione te komen. Je ziet dat was best nog wel even een dingetje. Maar het is gelukt zonder dat we in contact kwamen met de verkeersregelaars. Oke 1x zeiden ze dat we een andere weg moesten nemen. Het was gewoon weer file rijden en onderwijl om je heen kijken.
Eenmaal buiten het dorp liep alles weer op rolletjes Peter heeft geprobeerd zoveel mogelijk langs het Gardameer te rijden. Dit mede omdat ons vanuit de organisatie een mogelijkheid werd geboden een boottocht te doen. Wel buiten het b gebrek aan tijd zag je hoe je dan opgesloten had gezeten in de massa. We hebben nog even een plasstop en dan komen we in de richting van waar we de komende nachten zullen verblijven het plaatsje Cittiglio.
Cittiglio is ook de geboorteplaats van een beroemde, dio zijn monument stond voor ons hotel en zijn beeltenis hing aan de muur van het treinstation
Alfredo Binda (11 augustus 1902 - aldaar, 19 juli 1986).
Hij was prof tussen 1922 en 1936, en won in die periode 5 x de Ronde van Italië, 2 x Milaan-Sanremo, 4 x de Ronde van Lombardije en 3 x het wereldkampioenschap op de weg Binda werd geboren in Cittiglio, Lombardije, in een gezin met 10 kinderen. Het gezin was arm. Samen met zijn broer Primo emigreerde hij naar Nice, waar ze onderdak vonden bij neven.
Aan de Franse Rivièra ontbrak het niet aan werk, en aan fietswedstrijden evenmin. Hier ontdekte de jonge Binda zijn balans:
Hij was vooral te herkennen aan zijn silhouet, dat nergens mee te vergelijken is. Een gentleman die stevig in het zadel zat en die zijn richting voorzichtig veranderde om stenen, keien of struiken op de weg te omzeilen.
Toen de bus op het plein stopte en Peter als eerste even het hotel inliep, hadden we allemaal zoiets halleluja waar zijn we nu beland. Maar eerlijk is eerlijk eenmaal binnen viel het allemaal reuze mee en we werden ook heel erg vriendelijk ontvangen. We hadden een klein uurtje en dan werden we in het restaurant verwacht. Je ziet een mooie bar. Kamer was ook niets mis mee. En het uitzicht? Laten we eerlijk zijn hoe vaak krijg je de kans om vanuit je slaapkamerraam zo het treinstation in te kijken. Dat moest natuurlijk vastgelegd worden. Dan nog even een kijkje nemen in de tuin ook niet verkeerd en dan gana we weer naar binnen op naar het restaurant.
Ziet er allemaal heel verzorgt uit en het was erg lekker en een 2e ronde? geen probleem ze liepen rond met de schalen.
Hier verblijven we wel even met plezier haha
Mooi die lampen aan het plafond
Op naar de dag van morgen
